متن هاي ادبي و زيبا

من طرف **yalda2007** الثلاثاء يناير 01, 2008 1:06 pm

حتی زندگی هم سرشار از گناه است

سایه هایی در هم و بدونه برنامه
کسی که به دستانش ایمان داشت و برای قناری ها هر صبح برکت می ریخت
و زنی که درد را فهمیده بود تا به ایمانش رجوع کند
درد ها یکی دو تا نیستند
تا عمودی ترین شکاف روح نفوز می کنند و فقرات آدم رو می خورند
باید چیز هایی را پذیرف تا آمادگی داشت
مادرم صبح ها مرا بیدار می کند و تنها چهره ی معصوم اوست که هیچ گاه برایم تکراری نیست
تمام لحظه هایم مملو از تکرار و نهایت ها و گریز هایی است که گهگاه هم چاشنی اش
اخم ها لجاجت ها و اشک ها و کمی هم محبت های زور رود گذر است
کاش
در پهناور ترین خصوصیات چهره ی خداوند می شد چیز هایی را دید که کفر نبود
در لجنزار غلط زدن و دراز کشیدن چقدر لذت بخش است
کسی را می شناسم که می گوید
ما گلوله ای هستیم که به سمت خداوند شلیک می شویم

او نیز از خود دفاع می کند

او می گفت

ماند یک سیگار را می مانم

مانند او نرم و نازک و جذاب و گناه کار هستم

می گفت

ما هر چه بیشتر اشک بریزیم بیشتر در لجن خودمان غلط می زنیم

ما برای آسمان واژه واژه می تراشیم و هیچ گاه به فکر این نیستیم که دردش چیست
گناه تمام زندگی یک نوزاد است
از ثانیه ای که جرقه ی زندگی برایش تق می خورد
و با لذتی بی نهاید دنبال فتیله ای که گوگرد وار می سوزد می رود
از زیر دالان های تاریک بالای تخته سنگ های تیز زیر آب های بی نشان و دره هایی بی باز گشت

من طرف **yalda2007** الثلاثاء يناير 22, 2008 4:49 pm

اگر تو نبودی کدام واژه مرا تا عروج ما می برد؟ اگر تو نبودی سلام راکه به لبخند

پاسخش میداد؟ نگاه منتظرم راه برنگاه که می بست؟ ز پشت پنجره چشمان من که را

می جست؟ اگر تو نبودی کدام واژه به لبهای من گره می خورد؟ سرای خاطره ام راز

دارکه می بود؟ اگر تو نبودی دلم هوای که می کرد

با تو بودن از تو گفتن زيباست مثل بارش بارون تو كوير مثل رويش دوباره چمن

روي تن يخ زده زمين پير، تويي مهتاب سحر ، تويي بارون كوير از تن خسته ی من

گرد غربت را بگير مثل خورشيد بزن و آبم كن مثل لالايي شب خوابم كن به تن خسته

بزن رنگ دگر دل ما را تو ببر تا به سحر.

من طرف **yalda2007** الثلاثاء يناير 22, 2008 4:53 pm

خوشا
صدم غدم هست,اما همدمی نیست وگر یک همدمم باشد,غمی نیست

هزاران رازم اندر سینه پژمرده دریغا و دریغا,محرمی نیست
خمار آلودم, ا ما ساغری نه, سراپا ریشم, اما مرهمی نیست
گنه ناکرده بادافره کشیدن خدا داند که این درده کمی نیست
سیه چالی نصیبم شد چو بیژن چه گویم, باکه گویم, رستمی نیست
بمیر ای خشک لب در تشنه کامی که این ابر سترون را نمی نیست
نصیحت ناپزیر و حرف نشنو دلی دارم, که بی محنت دمی نیست
خوشا بی دردی و شوریده رنگی که گویاخوش تر از ان عالمی نیست
کم است«امید»اگر صدبار گویم
صدم غم هست,اما همدمی نیست
{اخوان ثالث}

متن هاي ادبي و زيبا

متن هاي ادبي و زيبا

رد: متن هاي ادبي و زيبا

رد: متن هاي ادبي و زيبا